GórySudety

Czarna Góra (1205 m n.p.m.)

Czarna Góra (1205 m n.p.m.) to szczyt w ramieniu Żmijowca w Masywie Śnieżnika, którego przedłużeniem jest pasmo Krowiarek. Zapraszam.

Trasa:

Przełęcz Puchaczówka – Czarna Góra – Przełęcz pod Jaworową Kopą – Rozdroże pod Lesieńcem – Przełęcz Puchaczówka

Długość – ok. 7,5 km.

Punkty GOT – 10 pkt.

Mapa:

Relacja:

W dzisiejszej relacji zapraszam na opis kolejnej wycieczki odbytej w ramach kursu na Przewodnika Górskiego Sudeckiego. Szeroka relacja z kursu już się na blogu pojawiła, ale tak jak kiedyś wspominałem, postanowiłem kilka wycieczek szerzej opisać tutaj na Świat Gór. Tym razem zapraszam na relację z wycieczki na Czarną Górę (1205 m n.p.m.) jaką odbyliśmy w niedzielę (23.05.2021 r.) razem z Przewodnikiem Sudeckim – Tomaszem Markiem. Dzień wcześniej udało nam się przejść ciekawą trasę z Jodłowa na Śnieżnik. Razem z częścią ekipy nocowaliśmy w pobliskim Wilkanowie.

Natomiast w niedzielę, spotykamy się o 8:30 na parkingu na Przełęczy Puchaczówka. Tutaj oczekuje na nas Tomasz Marek, nasz przewodnik. Krótkie przywitanie i po chwili ruszamy kawałek drogą w stronę polany na przełęczy, aby przeanalizować panoramę widokową. A jest na co popatrzeć bowiem na horyzoncie dostrzegamy m.in. Góry Bardzkie czy Góry Złote z Jawornikiem Wielkim (872 m n.p.m.).

Na miejscu nasz przewodnik przedstawia także kilka ciekawostek o przełęczy, a warto wiedzieć, że oddziela ona pasmo Krowiarek od Masywu Śnieżnika. Przez przełęcz przechodzi Droga wojewódzka nr 392 z Bystrzycy Kłodzkiej do Stronia Śląskiego. Przełęcz zbudowana jest z łupków łyszczykowych należących do metamorfiku Lądka i Śnieżnika i ma kształt szerokiego zrównania. Obecnie bezpośrednio pod przełęczą funkcjonuje duży ośrodek narciarski „Czarna Góra”. Jego wybudowanie stało się impulsem do zagospodarowania pobliskiego terenu. Od początku lat 90. stawiane są hotele, pensjonaty i restauracje, m.in. zespół hotelowo-gastronomiczny o tej samej nazwie co przełęcz. Okolica szybko urbanizuje się nie bez strat dla harmonii krajobrazu i przyrody.

Analizujemy panoramę z Przełęczy Puchaczówka, za nami Czarna Góra.
Analizujemy panoramę z Przełęczy Puchaczówka, za nami Czarna Góra.
Widok na Góry Bardzkie i Góry Złote.
Widok na Góry Bardzkie i Góry Złote.
Widok na Góry Bardzkie (Grzbiet Wschodni), w tle Masyw Ślęży.
Widok na Góry Bardzkie (Grzbiet Wschodni), w tle Masyw Ślęży.
Widok na Góry Złote, z prawej Jawornik Wielki.
Widok na Góry Złote, z prawej Jawornik Wielki.

Z polany wracamy w kierunku parkingu, tuż przed którym skręcamy w lewo. Mijamy tablicę Śnieżnickiego Parku Krajobrazowego i rozpoczynamy podejście na szczyt za znakami Głównego Szlaku Sudeckiego oraz zielonego szlaku turystycznego. Przed nami spory wysiłek, bowiem do pokonania mamy ponad 300 metrów przewyższenia, na dystansie ok. 1,5 km. Już na samym początku naszej wędrówki wyłania się ostre podejście i tak będzie do samego końca. Ten odcinek marszu to głównie wędrówka lasem, w jednym miejscu, gdzie szlak skręca w prawo pojawia się niewielki punkt widokowy na Góry Bialskie (1083 m n.p.m.) z Czernicą, a tak cały czas idziemy, systematycznie zdobywając wysokość.

Widok na Góry Bialskie z Czernicą.
Widok na Góry Bialskie z Czernicą.

Po blisko godzinnym marszu meldujemy się na szczycie. Czarna Góra (1205 m n.p.m.) to szczyt w ramieniu Żmijowca w Masywie Śnieżnika, którego przedłużeniem jest pasmo Krowiarek. Czarna Góra jest doskonale widoczna z niemal całej ziemi kłodzkiej jako wysoki i stromy szczyt, kontrastujący z szeroką kopułą Śnieżnika. Jest z nim często mylona, ponieważ z dna Kotliny Kłodzkiej wydaje się być od niego wyższa. Na północnym stoku, kilkaset metrów od szczytu, znajduje się maszt nadajnika telewizyjnego, stojący na zamkniętym terenie. Światła tego obiektu są przy bezchmurnej pogodzie widoczne z wielu kilometrów, stanowiąc dobry punkt orientacyjny. Nazwa góry przypuszczalnie wzięła się stąd, że porośnięty lasem szczyt oglądany był zwykle od północnej, ciemnej strony.

W 2001 roku na szczycie wybudowano drewnianą wieżę widokową o wysokości 14 metrów. Niestety jakiś czas temu została zamknięta ze względu na zły stan techniczny (stan na dzień 29.11.2021 r. – wieża została rozebrana) i nie można na nią wchodzić. Robimy sobie razem z kolegą Staszkiem, pamiątkowe zdjęcie przy wieży i dołączamy do naszej grupy, która znajduje się przy pobliskim punkcie widokowym.

Tutaj Tomasz Marek robi dla nas dłuższą przerwę na analizę panoramy, a widok jest niesamowity. Przed nami od lewej Masyw Śnieżnika, dalej Góry Orlickie z Suchym Vrchem (995 m n.p.m.), następnie podziwiać możemy Góry Bystrzyckie z masywami Czerńca (891 m n.p.m.) i Jagodnej (985 m n.p.m.), tuż za którą ponownie pojawiają się Góry Orlickie. Dalej dostrzec możemy Velką Destną (1115 m n.p.m.), Zieleniec czy Orlicę (1084 m n.p.m.). Na samym końcu naszej panoramy dostrzegamy Góry Stołowe ze Szczelińcem Wielkim (919 m n.p.m.). Natomiast na pierwszym planie zobaczyć możemy Rów Górnej Nysy oraz Igliczną (845 m n.p.m.) z sanktuarium Matki Bożej Śnieżnej.

Czarna Góra - za nami wieża widokowa.
Czarna Góra – za nami wieża widokowa.
Czarna Góra - pierwszy punkt widokowy.
Czarna Góra – pierwszy punkt widokowy.
Na drugim planie Góry Orlickie.
Na drugim planie Góry Orlickie.
Widok w kierunku masywu Czerńca.
Widok w kierunku masywu Czerńca.
Na pierwszym planie Jagodna, na drugim Góry Orlickie.
Na pierwszym planie Jagodna, na drugim Góry Orlickie.
Na drugim planie Góry Orlickie - widoczny Zieleniec.
Na drugim planie Góry Orlickie – widoczny Zieleniec.
Widok w stronę Gór Stołowych.
Widok w stronę Gór Stołowych.

Kończymy przerwę w tym miejscu, a następnie ruszamy do następnego punktu widokowego, który ulokowany jest na gołoborzu znajdującym się na stokach Czarnej Góry. Tutaj zatrzymujemy się na chwilę i na początek podziwiamy panoramę widokową na Śnieżnik (1425 m n.p.m.) czy oddalony Trójmorski Wierch (1145 m n.p.m.).

Czarna Góra - kolejny punkt widokowy.
Czarna Góra – kolejny punkt widokowy.
Za mną Śnieżnik oraz Mały Śnieżnik.
Za mną Śnieżnik oraz Mały Śnieżnik.
Z lewej Trójmorski Wierch, z prawej Góry Orlickie.
Z lewej Trójmorski Wierch, z prawej Góry Orlickie.

Chwilę później schodzimy nieco niżej i na skałkach po lewej stronie ścieżki Tomasz Marek ogłasza dłuższą przerwę. Tutaj mamy czas na posiłek, pamiątkowe grupowe zdjęcie, a także na analizę panoramy. Ta oprócz znajdującego się przed nami masywu Śnieżnika (1425 m n.p.m.), obejmuje z lewej strony przede wszystkim pasmo Wysokiego Jesionika.

Idąc od lewej strony możemy dostrzec Czernicę (1083 m n.p.m.), dalej na drugim planie widzimy szczyty Gór Rychlebskich, takie jak Sokoli Vrch (967 m n.p.m.) czy Studnicny Vrch (991 m n.p.m.), następnie z prawej pojawia nam się widok na Wysoki Jesionik i Medvedi Horę (1164 m n.p.m.) czy Orlik (1102 m n.p.m.). Kolejne to dosyć charakterystyczne, kopuły Seraka (1351 m n.p.m.), Keprnika (1423 m n.p.m.) czy Vozki (1377 m n.p.m.). Na samym końcu dostrzec możemy Pradziada (1492 m n.p.m.) czy Vysoką Hole (1465 m n.p.m.). Na pierwszym planie natomiast podziwiać możemy Góry Bialskie oraz Góry Złote.

Czarna Góra - trzeci punkt widokowy.
Czarna Góra – trzeci punkt widokowy.
Z lewej Czernica, z prawej w tle Sokoli Vrch i Studnicny Vrch.
Z lewej Czernica, z prawej w tle Sokoli Vrch i Studnicny Vrch.
Na końcu z lewej Medvedi Hora, z prawej Orlik.
Na końcu z lewej Medvedi Hora, z prawej Orlik.
Od lewej Serak, Keprnik i Vozka.
Od lewej Serak, Keprnik i Vozka.
Widoczny Pradziad, z prawej Vysoka Hole.
Widoczny Pradziad, z prawej Vysoka Hole.
Pamiątkowe grupowe zdjęcie.
Pamiątkowe grupowe zdjęcie.

W końcu nasza przerwa dobiega końca. Zbieramy naszą grupę na szlaku i rozpoczynamy zejście w kierunku Przełęczy pod Jaworową Kopą (1132 m n.p.m.), która oddziela nam Czarną Górę od wzniesienia Jaworowa Kopa (1138 m n.p.m.). Miejsce to jest także węzłem szlaków turystycznych. Tutaj Główny Szlak Sudecki skręca w lewo w kierunku Żmijowca (1153 m n.p.m.), a zielony w prawo w kierunku Rozdroża pod Lesińcem.

Przełęcz pod Jaworową Kopą.
Przełęcz pod Jaworową Kopą.

Skręcamy w prawo i kierujemy się w stronę rozdroża. Szlak sprowadza nas dosyć stromo. Dwukrotnie przekraczamy drogę betonową, która wiedzie do przekaźnika znajdującego się na stokach Czarnej Góry. W końcu meldujemy się przy rozdrożu, które również jest węzłem szlaków turystycznych. Tutaj nie robimy żadnej przerwy, zostawiamy zielony szlak, który dalej wiedzie w stronę Iglicznej, a my skręcamy w prawo za znakami niebieskiego szlaku ruszamy teraz Drogą Albrechta w kierunku Przełęczy Puchaczówka. Ta część trasy to dosyć monotonna wędrówka leśną drogą, którą urozmaicamy sobie ciekawostkami podczas postojów.

Droga Albrechta.
Droga Albrechta.

W końcu docieramy do Przełęczy Puchaczówka i tym samym zamykamy naszą niewielką pętelkę w rejonie Czarnej Góry. Jest to bardzo ciekawa trasa, którą naprawdę warto przejść. Szkoda wieży na szczycie, ale kto wie może za jakiś czas stanie tutaj jakaś stalowa konstrukcja, która przetrwa dłużej. Nie mniej warto zdobyć Czarną Górę, bowiem jest tam sporo ciekawych punktów widokowych.

Adrian Kołodziej

Cześć. Nazywam się Adrian i jestem Przewodnikiem Górskim Sudeckim. Od urodzenia związany jestem z Nysą (woj. Opolskie), a swoją przygodę z górami rozpocząłem w 2007 roku w Tatrach. Od tamtej pory turystyka to część mojego życia. Swoją pasję postanowiłem rozwijać poprzez utworzenie w 2013 roku bloga Świat Gór, gdzie dziś prezentuję moją turystyczną działalność.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.