Kłodzka Góra (757 m n.p.m.) to szczyt zaliczany do Korony Gór Polski, drugi co do wysokości w Górach Bardzkich. Zapraszam.

W tej relacji zapraszam na wpis dotyczący Kłodzkiej Góry (757 m n.p.m.), drugiego co do wysokości szczytu Gór Bardzkich. Dotychczas na blogu była jedna relacja zawierająca opis trasy na szczyt z Przełęczy Łaszczowej, teraz rozszerzam ten wpis o propozycję wycieczki z Przełęczy Kłodzkiej. W planie jest jeszcze uzupełnienie o propozycję trasy z dawnego Zajazdu Kukułka. To jednak w przyszłości, tymczasem na początek opis szczytu i kilka panoram widokowych, a następnie wspomniane propozycje wycieczek. Zapraszam.

Kłodzka Góra

Kłodzka Góra (757 m n.p.m.) to drugi pod względem wysokości szczyt Gór Bardzkich, położony w ich południowo-wschodniej części. Najwyższym wzniesieniem oczywiście jest Szeroka Góra (765 m n.p.m.), choć do Korony Gór Polski zaliczana jest właśnie Kłodzka Góra.

Szczyt należy do głównego grzbietu Gór Bardzkich, stanowiąc jego zwornik (rozróg) z odchodzącymi w czterech kierunkach grzbietami. Na południe odchodzi główny grzbiet przez Jelenią Kopę, Grodzisko i Podzamecką Kopę do Przełęczy Kłodzkiej, gdzie pasmo graniczy z Górami Złotymi. Na północ odchodzi główny grzbiet przez Gajnik, Ostrą Górę, Przełęcz Łaszczową i Łaszczową, gdzie się rozgałęzia na kilka ramion. Na południowy zachód, w stronę Kłodzka odchodzi najdłuższy grzbiet z Jedlakiem, bezimienną kotą 615, Obszerną, Kostrą (503,2 m n.p.m.) i Szyndzielnią. Najkrótszy grzbiet z Szeroką Górą odchodzi na wschód, w stronę Lasek. Kłodzka Góra zbudowana jest z dolnokarbońskich szarogłazów i łupków należących do struktury bardzkiej.

W XIX wieku będącym czasem rozkwitu turystyki na ziemi kłodzkiej, szczyt nie cieszył się uznaniem, ustępując popularności pobliskiej Ostrej Górze (752 m n.p.m.) na której funkcjonowała wieża widokowa. Jeszcze kilka lat temu wzniesienie zdobywane było tylko przez zdobywców KGP, styuacja ta uległa zmianie w 2020 roku. Za sprawą projektu unijnego „Czesko-Polski Szlak Grzbietowy – część wschodnia” na szczycie otwarto wieżę widokową o imponującej wysokości 34,50 m. Aby wejść na wieżę, należy pokonać 160 schodów. Przy odpowiednim wietrze można wsłuchać się w śpiew jej konstrukcji, a na górze poczuć się niemal jak na statku.

Z wieży widokowej przy dobrych warunkach pogodowych roztacza się niesamowita panorama. W kierunku zachodnim widać: Góry Sowie, Góry Kamienne i Wałbrzyskie, Karkonosze na czele ze Śnieżką (1603 m n.p.m.), a także Góry Stołowe. Idąc w kierunku południowym panorama prezentuje nam widok na Góry Bystrzyckie i Orlickie oraz Kotlinę Kłodzką, a także Masyw Śnieżnika, Góry Złote i Wysoki Jesionik. W kierunku wschodnim dostrzec można m.in. Biskupią Kopę (890 m n.p.m.) w Górach Opawskich. Natomiast w kierunku północnym panorama swoim zasięgiem obejmuje Przedgórze Sudeckie ze Ślężą (718 m n.p.m.) i innymi mniejszymi wzniesieniami.

Kłodzka Góra z Przełęczy Kłodzkiej

Trasa:

Przełęcz Kłodzka – ścieżką rowerową – Kłodzka Góra – Trzy Granice – Jelenia Kopa – Grodzisko – Podzamecka Kopa – Przełęcz Kłodzka

Przełęcz Łaszczowa – Ostra Góra – Kłodzka Góra – Szeroka Góra – Ostra Góra – Przełęcz Łaszczowa

Długość – ok. 7,5 km

Punkty GOT – 10 pkt

Mapa:

Relacja:

Wycieczkę na Kłodzką Górę (757 m n.p.m.) rozpoczynamy na Przełęczy Kłodzkiej, która to jest dosyć ważnym miejscem w Sudetach. Stanowi szerokie odkryte siodło o stromych zboczach i łagodniejszych podejściach, wcinające się między Góry Bardzkie i Góry Złote i oddzielające tym samym Sudety Środkowe od Sudetów Wschodnich. Ze względu na budowę przełęcz należy do najbardziej interesujących geologicznie miejsc w Sudetach. Podłoże przełęczy tworzą górnokarbońskie granodioryty i tonality masywu kłodzko-złotostockiego, pokryte plejstoceńskimi glinami zwałowymi i osadami deluwialnymi. Od południowej strony występuje niewielka soczewka hornfelsów.

W przeszłości prowadził tędy stary trakt handlowy łączący Czechy ze Śląskiem i Małopolską. Przełęcz miała znaczenie strategiczne, podczas wojen napoleońskich w kwietniu 1807 o jej opanowanie toczyły się uporczywe walki. W 1846 zbudowano nową drogę, która po modernizacjach służy do dzisiaj. Obecnie droga nr 46 łączy Kłodzko ze Złotym Stokiem i dalej z południową częścią województwa opolskiego, autostradą A4 i drogą krajową nr 94. Na przełęczy znajduje się niewielki parking, popularne miejsce startu wycieczek na Kłodzką Górę.

Z ciekawostek warto wspomnieć, że przez przełęcz w okresie zlodowacenia środkowopolskiego do wnętrza Kotliny Kłodzkiej, wtargnął lądolód. Jego ślady są dobrze widoczne, w postaci rozległej terasy kemowej.

Z przełęczy ruszamy za oznaczeniami ścieżki rowerowej, która poprowadzi nas łagodniejszym podejściem po zboczach Podzameckiej Kopy (616 m n.p.m.), w stronę przełęczy pod wspomnianym wzniesieniem. Idąc powoli zdobywamy wysokość, w pewnym momencie ścieżka zakręca o 180 stopni i wyprowadza nas dalej ku górze, a z lewej strony otwiera się ciekawa panorama widokowa na Góry Złote w tym m.in. Jawornik Wielki (872 m n.p.m.), Ptasznik (717 m n.p.m.), a także na oddalony Masyw Śnieżnika z Śnieżnikiem (1425 m n.p.m.) i Czarną Górą (1205 m n.p.m.).

Docieramy na Przełęcz Podzamecką, tutaj na chwilę wchodzimy na niebieski szlak, który po kilkudziesięciu metrach doprowadza nas do rozejścia dróg. Szlak idzie w lewo granią, a my kontynuujemy wędrówkę ścieżką rowerową idąc zboczami Grodziska(734 m n.p.m.) i Jeleniej Kopy (747 m n.p.m.).

Wędrówka tą częścią trasy to spokojny marsz ścieżką, która delikatnie wyprowadza nas coraz wyżej. Nie czuć w ogóle przewyższenia. W pewnym momencie trasy z prawej strony otwiera się widok na Jezioro Paczkowskie, a w końcowym fragmencie trasy pojawia się widok na wieżę widokową na Kłodzkiej Górze (757 m n.p.m.). To znak, że szczyt już niedaleko.

Docieramy do skrzyżowania dróg. Nasza ścieżka rowerowa idzie dalej prosto, przechodząc stokiem Szerokiej Góry (765 m n.p.m.), a my skręcamy w lewo i pokonujemy, krótkie ale strome podejście do niebieskiego szlaku turystycznego. Tutaj skręcamy w prawo i kierujemy się na przełęcz pod Kłodzką Górą, gdzie skręcamy w lewo i za znakami żółtego szlaku turystycznego wychodzimy na wierzchołek Kłodzkiej Góry.

Na drogę powrotną z Kłodzkiej Góry (757 m n.p.m.) polecam wędrówkę granią. Ruszamy żółtym szlakiem w kierunku rozejścia o nazwie Trzy Granice, gdzie wchodzimy na niebieski szlak turystyczny. Tym będziemy wracać już na Przełęcz Kłodzką. Kawałek dalej rozpoczynamy podejście na Jelenią Kopę (747 m n.p.m.).

Wzniesienie wznosi się w masywie Kłodzkiej Góry, na południe od niej, jako niższa słabo zaznaczona kulminacja, w długim, głównym ramieniu Grzbietu Wschodniego, ciągnącym się od Kłodzkiej Góry w stronę Przełęczy Kłodzkiej. Na szczycie brak widoków, ale jest tutaj tabliczka z nazwą wzniesienia i wysokością.

Z Jeleniej Kopy szlak sprowadza nas w dół i kawałek dalej pojawia się kolejne, krótkie podejście. Tym razem naszym celem jest Grodzisko (730 m n.p.m.). Wzniesienie wznosi się w masywie Kłodzkiej Góry, na południe od niej, jako niższa wyraźnie zaznaczona kulminacja, w długim, głównym ramieniu Grzbietu Wschodniego, ciągnącym się od Kłodzkiej Góry w stronę Przełęczy Kłodzkiej.

Z ciekawostek warto dodać, że w epoce lodowcowej góra Grodzisko należała do wzniesień Gór Bardzkich, które w okresie zlodowacenia środkowopolskiego nie były przykryte lądolodem, wystając ponad jego powierzchnię jako nunatak.

Schodząc z Grodziska niebieski szlak doprowadza nas do łączenia ze ścieżką rowerową. Kawałek idziemy obiema trasami, aż meldujemy się na Podzameckiej Przełęczy. Teraz jednak nie będziemy schodzić ścieżką rowerową, a kontynuujemy nasz marsz niebieskim szlakiem w stronę Podzameckiej Kopy (615 m n.p.m.).

Wzniesienie o dość regularnym kształcie i wyraźnie zaznaczonym wierzchołku, tworzące kulminację kopca o stromo opadającym południowym, zachodnim i wschodnim zboczu. Wznosi się na południe od wzniesienia Grodzisko, jako niższa wyraźnie zaznaczona kulminacja, w długim, ramieniu Grzbietu Wschodniego, ciągnącym się od Kłodzkiej Góry w stronę Przełęczy Kłodzkiej. Sam wierzchołek nie oferuje żadnych widoków. Jest tutaj jednak tabliczka.

Z Podzameckiej Kopy rozpoczynamy zejście w stronę Przełęczy Kłodzkiej, słynną stromizną. Na początek jednak otwiera nam się piękna panorama widokowa na Masyw Śnieżnika, z dobrze widocznymi: Śnieżnikiem (1425 m n.p.m.) oraz Czarną Górą (1205 m n.p.m.). Podchodzić tutaj ciężko, ale schodzić tą stromizną jeszcze gorzej. Powoli jednak docieramy do wypłaszczenia.

Ostatni odcinek to wędrówka niebieskim szlakiem, leśną ścieżką, w stronę Przełęczy Kłodzkiej, gdzie zamykamy naszą pętlę. Polecam wszystkim tą trasę, jest to chyba najbardziej popularna trasa na Kłodzką Górę (757 m n.p.m.).

Kłodzka Góra z Przełęczy Łaszczowej:

Trasa:

Przełęcz Łaszczowa – Ostra Góra – Kłodzka Góra – Szeroka Góra – Ostra Góra – Przełęcz Łaszczowa

Długość – ok. 7,5 km

Punkty GOT – 10 pkt

Mapa:

Relacja:

Wycieczkę na Kłodzką Górę (757 m n.p.m.) rozpoczynamy na Przełęczy Łaszczowej, gdzie znajduje się dogodny, choć niewielki parking na którym można zostawić samochód. Sama przełęcz stanowi wyraźne, dość wąskie, płytko wcięte obniżenie, o stromych podejściach i łagodniejszych zboczach, wcinające się między wzniesienia Ostra Góra (751 m n.p.m.) i Łaszczowa (622 m n.p.m.) i rozdzielające nam Grzbiet Wschodni Gór Bardzkich na dwie części.

Przez przełęcz od dawna prowadził stary trakt handlowy zwany Drogą Graniczną, uważany za odnogę szlaku bursztynowego. Z czasem stał się jedną z ważniejszych dróg handlowych, łączących Śląsk z Czechami. Przełęcz miała strategiczne znaczenie, prawie w każdej wojnie toczyły się o nią walki. Przechodzi przez nią granica powiatów kłodzkiego i ząbkowickiego. Dziś przez przełęcz prowadzi droga lokalna z Kłodzka przez Wojciechowice do Laskówki.

Trasa z początku wiedzie szlakiem w górę. Idąc systematycznie zdobywamy wysokość, aż stajemy na pierwszym wzniesieniu, a mianowicie osiągamy wierzchołek Ostrej Góry (752 m n.p.m.). Jest to trzeci pod względem wysokości szczyt Gór Bardzkich, wznoszący się wyraźnie zaznaczoną kulminacją w grzbiecie głównym południowo-wschodniej części ich łańcucha (Grzbiet Wschodni).

Ostra Góra zbudowana jest z dolnokarbońskich szarogłazów i łupków ilastych, miejscami przechodzących w mułowce, należących do struktury bardzkiej. Ostra Góra długo (jeszcze po II wojnie światowej) uchodziła za najwyższy szczyt Gór Bardzkich. Jako „najwyższa” góra bezpośrednio dostępna z Kłodzka, była bardzo popularna.

Kłodzkie Towarzystwo Górskie już na początku swego istnienia (koniec XIX wieku) wzniosło tu drewnianą wieżę widokową 17-metrowej wysokości, z dwoma pomostami widokowymi. Po 1945 roku góra utraciła swoje znaczenie turystyczne. Wieża widokowa, postawiona na nowo w roku 1927, przetrwała do połowy lat 50. XX wieku.

Dziś ze szczytu brak panoramy widokowej. Nie ma tutaj także tabliczki informującej, że jesteśmy na szczycie. Szkoda, bo przydałoby się tutaj jakieś zagospodarowanie turystyczne, które pozwoliłoby na podziwianie widoków.

Idąc dalej szlak sprowadza nas nieco w dół i wyprowadza na taką jakby otwartą przestrzeń. Maszerując dalej nie wiadomo kiedy ale zdobywamy kolejny szczyt na trasie – Gajnik (747 m.n.p.m.). Jest to wzniesienie o niewyraźnie zaznaczonym wierzchołku, które wyrasta na południowy wschód od Ostrej Góry, w postaci małego, wydłużonego grzbietu o stromo opadających południowo-wschodnich i północno-zachodnich zboczach.

Gajnik zbudowany jest z dolnokarbońskich szarogłazów i łupków ilastych, miejscami przechodzących w mułowce, należących do struktury bardzkiej. Warto wspomnieć, że przez szczyt góry przebiega granica administracyjna między powiatem kłodzkim i ząbkowickim. Tutaj już na szczycie znajduje się tabliczka przytwierdzona do drzewa, przy której oczywiście robimy zdjęcia, a następnie ruszamy w dalszą drogę.

Idąc na naszej trasie pojawia się pewna ciekawostka. Otóż ok. 300 metrów od szczytu napotykamy bardzo ciekawy kamień graniczny. Najbardziej reprezentacyjna ścianka trójgraniastego słupka z inicjałami BP K i datą 1746 (zdjęcie zrobione po chybotliwym ustawieniu kamienia). To “K” wskazuje prawdopodobnie Konigshain (Wojciechowice) leżące po zachodniej stronie grzbietu.

Dalej szlak prowadzi w miarę płaską ścieżką, aż do momentu gdzie pojawia się rozejście dróg na Kłodzką Górę (757 m n.p.m.) i Szeroką Górę (765 m n.p.m.). Na trasie pojawiają się także kierunkowskazy do nowej wieży. Także to znak, że jesteśmy coraz bliżej naszego celu. Docieramy do miejsca gdzie szlak niebieski łączy się z żółtym i jest to przełęcz pod Kłodzką Górą. Tutaj wkraczamy na ten drugi szlak i rozpoczynamy ostatnie podejście na wierzchołek Kłodzkiej Góry.

Droga powrotna na przełęcz jest taka sama, choć warto nieco zboczyć z trasy i ruszyć na Szeroką Górę (765 m n.p.m.), najwyższy szczyt Gór Bardzkich. Aby je zdobyć musimy wrócić na przełęcz pod Kłodzką Górą, a następnie nieoznakowaną ścieżką ruszamy ku górze.

Mimo braku oznaczeń na szczyt bardzo łatwo trafić. Wystarczy cały czas kierować się ścieżką ku górze. W pewnym miejscu skręca ona w prawo i po kilkudziesięciu metrach wyprowadza na wierzchołek Szerokiej Góry (765 m.n.p.m.). Sam szczyt nie oferuje żadnych widoków, jest tutaj jedynie tabliczka szczytu wykonana z anteny satelitarnej co też jest dosyć ciekawe.

Wracamy na przełęcz pod Kłodzką Górą i ruszamy w drogę powrotną na Przełęcz Łaszczową idąc tą samą trasą co wcześniej. Docieramy na Gajnik, z którego schodząc wychodzimy na polanę widokową, gdzie przed nami wyłania się widok na Ostrą Górę (752 m n.p.m.)

Dalsza część trasy to podejście na Ostrą Górę (752 m n.p.m.) i zejście na Przełęcz Łaszczową do samochodu. W ten sposób wycieczka dobiega końca. Jest to idealny wariant na krótki i niezbyt wymagający spacer na drugie co do wysokości wzniesienie Gór Bardzkich.