Sikornik i Międzylesie

Sikornik (550 m.n.p.m.) oraz Międzylesie odwiedziliśmy razem z Tomaszem podczas jednego z lutowych weekendów. Zapraszam do lektury.

Trasa:

Międzylesie – Sikornik – Międzylesie

Długość – ok. 2,5 km.

Punkty GOT – 3 pkt.

Mapa:

Relacja:

W dzisiejszej relacji zapraszam na opis krótkiej wycieczki. Jest to bowiem wybrany wycinek z całodniowej wycieczki jaką odbyłem w niedzielę (21.02.2021 r.). Wtedy to odbyły się kolejne zajęcia w ramach kursu na Przewodnika Górskiego Sudeckiego. Tym razem organizatorzy zaprosili nas na Czerniec (891 m.n.p.m.) w Górach Bystrzyckich. Jako, że pogoda tego dnia nam nie sprzyjała, a ja prywatnie tą samą trasę przeszedłem na jesieni 2020 roku postanowiłem nie opisywać tej wycieczki.

Tuż po zakończeniu zajęć, które skończyły się dosyć szybko razem z Tomaszem przed powrotem do Nysy postanowiliśmy wybrać się z Gniewoszowa (tutaj bowiem zostawiliśmy nasze samochody) do pobliskiego Międzylesia, aby zwiedzić tą miejscowość, a także zdobyć zaliczany do Korony Sudetów Polskich – Sikornik (550 m.n.p.m.).

Naszą wycieczkę zaczynamy właśnie od tej drugiej atrakcji. Dosyć szybko docieramy do Międzylesia. Przejeżdżamy przez cała miejscowość i docieramy do ulicy Jana III Sobieskiego. Tutaj przy ostatnich zabudowaniach, gdzie kończy się droga asfaltowa zostawiamy nasz samochód. Tędy także biegną czerwony Główny Szlak Sudecki oraz żółty szlak E-3.

Zabieramy plecaki i ruszamy na bardzo krótki spacer. Niestety warunki na trasie są ciężkie, bowiem wchodzimy na drogę transportu rolnego na której znajduje się bardzo dużo błota. Powoli jednak idziemy dalej, a z lewej strony pojawiają się widoki na Masyw Śnieżnika, który skryty jest nieco we mgle, ale dostrzegamy m.in. Igliczną (845 m.n.p.m.) czy Czarną Górę (1201 m.n.p.m.). Tak więc przystajemy na chwilę aby zrobić pamiątkowe zdjęcia.

Dalej szlak prowadzi nas prosto tą samą drogą. Systematycznie zdobywamy wysokość, jednak na trasie brak większych podejść. Szlak stopniowo prowadzi nas ku górze, aż do momentu gdzie docieramy do rozejścia szlaków. GSS skręca w lewo, a szlak żółty E-3 biegnie dalej na wprost w stronę granicy. My właśnie ruszamy za znakami szlaku żółtego, a po kilkudziesięciu metrach z lewej strony wyłania się charakterystyczna kępa drzew, to znak, że Sikornik (550 m.n.p.m.) został zdobyty.

Wzniesienie położone jest na południe od Międzylesia, w środkowo-zachodniej części Wysoczyzny Międzylesia, nad doliną Nysy Kłodzkiej. To rozległe kopulaste wzniesienie z niewyraźnie zaznaczonym szczytem. Zbudowane z piaskowców kredowych i zlepieńców. Zbocza wzniesienia po stronie zachodniej i północnej częściowo są porośnięte lasem, pozostałą część zboczy oraz podnóże wzniesienia zajmują nieużytki, łąki i pastwiska, część szczytowa jest bezleśna.

Sikornik zaliczany jest do Korony Sudetów Polskich. Na szczycie znajduje się punkt widokowy, niestety panoramę przysłania nam mgła. Wielka szkoda bo podobno pięknie widać stąd Wysoczyznę Międzylesia, Masyw Śnieżnika, Góry Bystrzyckie i Góry Orlickie. Tymczasem robimy pamiątkowe zdjęcia.

Po chwili spędzonej na szczycie decydujemy się ruszyć w drogę powrotną. Wracać będziemy tą samą drogą którą wchodziliśmy tutaj. Przed parkingiem zatrzymujemy się jeszcze na chwilę na punkcie widokowym, aby podziwiać panoramę widokową, po czym wsiadamy do samochodu i ruszamy do Międzylesia.

Docieramy do centrum miejscowości, gdzie na parkingu zostawiamy nasz samochód i ruszamy na zwiedzanie miejscowości. Międzylesie to ciekawe miasto w województwie dolnośląskim, leżące na samym południu Kotliny Kłodzkiej, przy granicy z Czechami, nad Nysą Kłodzką pomiędzy Górami Bystrzyckimi, a Masywem Śnieżnika.

Międzylesie szczyci się długim rodowodem. Osada powstała tu już we wczesnym średniowieczu, a miastem Międzylesie stało się w XIII wieku. Burzliwe były dalsze losy tego miejsca, które w ciągu wieków zmieniało właścicieli, a nawet narodowość. Międzylesie było w rękach czeskich, niemieckich, a od 1945 roku pozostają w granicach Polski.

Międzylesie zachowało w pełni oryginalny zabytkowy układ urbanistyczny, który został ostatecznie ukształtowany w XVII wieku. Poza ten układ miasto praktycznie nie wyrosło do dzisiaj. Centrum stanowi bardzo wydłużony rynek o kształcie zbliżonym do klina, przy którym znajduje się znaczna większość najcenniejszych zabytków.

Pierwszym ciekawym zabytkiem, który dostrzegamy na rynku jest Kolumna Maryjna, która ufundowana została w 1698 roku przez hrabiego Michaela Wenzela von Althanna, miejscowego magnata i właściciela majoratu międzyleskiego. Została zbudowana na chwałę Najświętszej Maryi Panny po powodziach i pożogach, jako wotum za ochronę miasta przed powodziami oraz pożarem miasta.

Kolumna wzorowana była na praskiej kolumnie maryjnej, ufundowanej w 1650 r. przez cesarza Ferdynanda III Habsburga. Była jedną z kilku kolumn maryjnych na ziemi kłodzkiej. Kolumna maryjna na rynku stanowiła pomnik zwycięstwa wiary katolickiej nad protestancką, manifestując siłę wiary w katolickich krajach, w okresie rekatolicyzacji szczególnie w XVII i XVIII wieku.

Tuż obok Kolumny Maryjnej znajduje się pomnik wilka. Jest to kolejny pomysł na uwiecznienie zwierzęcia jako symbolu – maskotki miasteczka. Nieprzypadkowo akurat wilk pojawił się na pomniku w centrum miasteczka, bowiem to zwierzę widoczne jest w herbie Międzylesia! Pomnik posadowiony jest na postumencie i powstał w 2014 roku, a napis na postumencie głosi, iż jest to „Wilk Międzyleski”. Ciekawa jest forma pomnika, ponieważ wiernie oddaje rzeczywistość, a wilk jest naturalnej wielkości.

Za pomnikiem dostrzegamy już bryłę zamku w Międzylesiu, który powstał w XIV wieku, ale oczywiście w skromniejszej formie, niż ta obecna. Najstarszą częścią zamku jest tzw. Czarna Wieża, widoczna ponad murami warowni. Po potopie szwedzkim, kiedy całe miasto zostało spalone, dobudowano dwa skrzydła barokowego pałacu.

W takiej formie zamek przetrwał do roku 1945, kiedy właściciele – rodzina von Althann, opuścili zamek uciekając przed Armią Czerwoną. Wyjeżdżając w pośpiechu pozostawili w pałacu cenne, oryginalne wyposażenie, niestety później rozgrabione.

Zamek stał się własnością państwa i stał się ośrodkiem wczasowym, jednak w 1972 roku podczas pożaru miasta spłonęła renesansowa część zamku, co spowodowało zamknięcie go dla zwiedzających i ponowny remont.

Od 2008 roku zamek jest w posiadaniu prywatnych właścicieli, którzy w części barokowej zamku utworzyli Hotel i Restaurację, a obecnie przymierzają się do odbudowy starszej części zamku, wraz z Czarną Wieżą.

Tuż za zamkiem znajduje się Kościół Bożego Ciała. Pierwotna świątynia wzmiankowana w 1384 roku, wzniesiona z drewna, została spalona w 1428 roku przez husytów. W tym samym roku została zastąpiona nową, również zbudowaną z drewna. Zburzona została w 1595 roku przez luteran, a na jej miejscu została zbudowana na nowo w latach 1600–1613 murowana budowla. W 1643 roku została splądrowana przez wojska szwedzkie, odnowiona i upiększona została w latach 1712–1713 z fundacji Althanow, uszkodzona w czasie pożaru Międzylesia w 1776 roku.

Udaje nam się wejść do środka, ale te możemy podziwiać jedynie zza krat. Jest to kościół salowy, z wielobocznie zamkniętym prezbiterium, nakryty sklepieniem pozornym. W 1818 roku na miejscu polichromowanego stropu zostało założone obecne sklepienie. Polichromie zostały wykonane przez malarza z Lądka-Zdroju Retmana. We wnętrzu znajdują się: dwukondygnacyjna empora organowa. Prospekt organowy zbudowany w 1745 roku przez K. Krausego z Międzylesia o 27 głosach. Ambona została wykonana w 1760 roku i posiada kształt łodzi z reliefami: św. Krzysztofa, św. Augustyna nad brzegiem morza, kazanie św. Antoniego do ryb, wrzucenie Jonasza do morza. W prezbiterium są umieszczone rzeźby z 1713 roku: św. Jana Nepomucena, św. Eligiusza, św. Jana Ewangelisty, św. Jana Chrzciciela.

Po wyjściu z świątyni wracamy do naszego samochodu i ruszamy w jeszcze jedno miejsce w Międzylesiu. Początkowo przejeżdżaliśmy obok tej ciekawostki jadąc na Sikornik, ale nie dostrzegliśmy charakterystycznych domków tkaczy. To ostatnie zabytki jakie odwiedzamy podczas naszego pobytu w tej miejscowości.

Należały one do zespołu domów tkaczy, nazywanych Siedmioma Braćmi, który powstał pod koniec XVIII wieku. Niegdyś w domkach mieściły się pomieszczenia mieszkalne i warsztaty tkaczy produkujących płótna i sukna w oparciu o uprawiany w okolicy len. Na początku XX wieku zespół liczył siedem domków. Przed II wojną światową stanowiły minimuzeum regionalne. Eksponowano w nich wnętrza chałupniczych warsztatów tkackich. Pięć domków z zespołu pomimo remontów zostało rozebranych w latach 70. XX wieku. Do dnia dzisiejszego zachowały się tylko dwa zabytkowe domki, które dziś mamy przyjemność oglądać.

W taki sposób nasza wycieczka po Międzylesiu dobiega końca. Był to krótki ale interesujący spacer. Sama miejscowość jest bardzo ciekawa. Warto było się tutaj wybrać. Cieszę się również, że udało mi się zdobyć kolejny szczyt do Korony Sudetów Polskich. Polecam zarówno Sikornik jak i Międzylesie.