Sokolik i Krzyżna Góra

Sokolik (642 m n.p.m.) i Krzyżna Góra (654 m n.p.m.) to dwa szczyty zaliczane do przepięknych Gór Sokolich w Rudawach Janowickich. Zapraszam.

Trasa:

Przełęcz Karpnicka – Przełączka – Sokolik – Przęłączka – Krzyżna Góra – Husyckie Skały – Schronisko PTTK Szwajcarka – Przełęcz Karpnicka

Długość – ok. 5,5 km

Punkty GOT – 8 pkt

Mapa:

Relacja:

W dzisiejszej relacji zapraszam na opis fragmentu zajęć w ramach kursu na Przewodnika Górskiego Sudeckiego. W pierwszy weekend wakacji (3-4 lipca 2020 r.) nasi organizatorzy zaprosili nas na dwudniową wycieczkę autokarową w Sudety Zachodnie. A naszym opiekunem był prof. Piotr Gryszel. Drugiego dnia naszych zajęć ruszyliśmy zwiedzać piękne Rudawy Janowickie, a dokładnie ich wyodrębniony fragment jakim są Góry Sokole.

Naszą wycieczkę rozpoczynamy na Przełęczy Karpnickiej (475 m n.p.m.) położonej w Rudawskim Parku Krajobrazowym. Jest to przełęcz górska stanowiąca wyraźne, rozległe, głębokie siodło w bocznym grzbiecie Rudaw Janowickich, wcinające się między Góry Sokole po zachodniej stronie a właściwe Rudawy Janowickie po stronie wschodniej. Tutaj znajduje się całkiem spory parking (już prawie w całości wypełniony), gdzie nasz autokar może zaparkować.

Tutaj dotarliśmy autokarem. Wysiadamy, zabieramy plecaki i grupą ruszamy za znakami zielonego szlaku turystycznego, początkowo płaską ścieżką do rozejścia szlaków turystycznych. Tutaj nasz instruktor informuje nas, że kto nie czuje się na siłach może ruszyć do schroniska Szwajcarka, grupa natomiast ścieżką bez szlaku ruszy na tzw. Husyckie Skały. Tak więc ruszamy powoli ścieżką przed siebie, a po kilkuset metrach docieramy na tzw. Przełączkę oddzielającą Sokolik od Krzyżnej Góry. Tutaj chwila przerwy po czym ruszamy dalej.

Od tego miejsca rozpoczynamy podejście na Sokolik (642 m.n.p.m.). Te udaje nam się pokonać całkiem sprawnie i po około 45 minutach marszu od przełęczy meldujemy się u podnóża charakterystycznej formacji skalnej na Sokoliku. Warto wspomnieć, że jest to drugi co do wysokości szczyt w Sokolich Górach. Na szczycie i zboczach znajduje się duże nagromadzenie skałek oraz pojedynczych bloków skalnych. Najbardziej znane skałki “Sokoliki”, znajdujące się w północno-wschodniej części szczytu, składają się z dwóch filarów skalnych, z których zachodni, wyższy (642 m n.p.m.) zwieńczony jest stalową platformą widokową, na którą prowadzą żelazne schody.

Z platformy rozpościera się widok na Karkonosze, dolinę Bobru, północną część Rudaw Janowickich oraz Góry Kaczawskie. Sokolik jest często wykorzystywany jako teren do ćwiczeń wspinaczkowych. Właśnie tą panoramę po chwili ruszamy analizować. Nim jednak wdrapiemy się na górę nasz przewodnik dzieli naszą grupę na dwie części – na górze jest zbyt mało miejsca abyśmy wszyscy na raz weszli.

Osobiście miałem przyjemność być już na Sokoliku pięć lat temu, wtedy jednak przez mgłę nie dane było mi podziwiać widoków. Dziś jednak naszym oczom w pełnej okazałości wyłania się przepiękna panorama. Muszę przyznać, że miejsce to robi niesamowite wrażenie, aż nie chce się stąd schodzić. Na szczycie mamy czas, aby spokojnie wysłuchać analizy panoramy czy też zrobić sobie pamiątkowe zdjęcia, po czym następuje wymiana grup.

W oczekiwaniu na drugą grupę na dole, trochę odpoczywamy, robimy pamiątkowe zdjęcia, a gdy już wszyscy razem jesteśmy na dole ruszamy w dalszą drogę. Teraz przed nami zejście na Przełączkę i dalej marsz w kierunku Krzyżnej Góry.

Tuż za Przełączką nasz szlak skręca w prawo i rozpoczynamy kolejne dzisiaj podejście tym razem na najwyższy szczyt Gór Sokolich. Kolejny raz sprawnie pokonujemy podejście. Nim jednak wejdziemy na słynną platformę widokową nasz przewodnik zabiera nas do pozostałości ruin Zamku Sokolec, gdzie przybliża nam historię tego miejsca.

Ja natomiast po chwili odłączam się od grupy i spokojnie ruszam na wierzchołek Krzyżnej Góry, aby na spokojnie zrobić sobie zdjęcia panoramy widokowej. Kilka schodków i w oddali dostrzegam już charakterystyczny krzyż na szczycie, przy którym po kilku minutach się melduję. Krzyżna Góra (654 m n.p.m.) to najwyższy szczyt Gór Sokolich. Na szczycie znajduje się nagromadzenie skałek z świetnym punktem widokowym na najbliższą okolicę.

Dawniej wzgórze nazywane było Sokolą Górą (niem. Falkenberg). Dzisiejszą nazwę zawdzięcza siedmiometrowemu metalowemu krzyżowi, który ufundowała księżna Maria Anna Amalie von Hessen-Homburg, dla upamiętnienia rocznicy urodzin jej męża Wilhelma von Hohenzollerna. Krzyż odlano w hucie gliwickiej w 1830 r., poświęcony został 28 maja 1832 r. Napis na krzyżu (po niemiecku) głosi: Krzyża błogosławieństwo dla Wilhelma, jego potomnych i całej doliny.

Po kilku chwilach fotografowania dołączają do mnie kursanci, tak więc jest to znak, że za chwilę trzeba będzie schodzić by ruszyć w dalszą drogę. Tak też czynię i po chwili dołączam do części grupy oczekującej pod szczytem. Następnie wszyscy razem rozpoczynamy zejście w kierunku Husyckich Skał. Tych jednak dziś przewodnik nie planuje odwiedzić, dlatego też odłączam się ponownie od grupy, aby zrobić pamiątkowe zdjęcie.

Husyckie Skały są to wypiętrzenia skalne o wysokości około 20 m. Tworzą one dwie baszty i stanowią punkt widokowy zabezpieczony żeliwną barierką. Nazwa skałki od początku odnosiła się do wydarzeń związanych ze zdobyciem pobliskiego zamku Sokolec i ucieczki husytów z niego w 1434 r. Według legendy uciekinierzy zmylili drogę i spadli ze skałki, ponosząc śmierć. Stare nazwy niemieckie też nawiązywały do tego wypadku, chociaż nie w tak bezpośredni sposób.

Długo nie zabawiam na Husyckich Skałach i ruszam dalej. Teraz czas dogonić grupę, która zmierza już w kierunku schroniska Szwajcarka, gdzie przewidziano dłuższą przerwę na odpoczynek. Sam obiekt położony jest na wysokości 520 m n.p.m., na południowo-wschodnim stoku Krzyżnej Góry (654 m n.p.m.). Mieści się w drewnianym zabytkowym budynku, wybudowanym w stylu tyrolskim.

Początek historii schroniska sięga roku 1823. Wtedy to właściciel zamku w niedalekich Karpnikach, Wilhelm von Hohenzollern, wydał polecenie zbudowania na Krzyżnej Górze domku myśliwskiego na wzór budynku z Wyżyny Berneńskiej w Szwajcarii. W niedługim czasie obiekt stał się miejscem bardzo popularnym. Funkcję schroniska Szwajcarka zaczęła pełnić dopiero w okresie międzywojennym. Po II wojnie światowej budynek był niezagospodarowany i niszczał.

W 1950 roku obiekt przejęło PTTK i uruchomiło w nim schronisko turystyczne, a pierwszym jego dyrektorem był Tadeusz Steć (przewodnik i znawca Sudetów). Z ciekawostek warto dodać, że Szwajcarka jest jedynym całkowicie drewnianym schroniskiem w Sudetach. Rozsiadamy się na ławeczkach, odczekujemy swoje w kolejce, aby zamówić coś do jedzenia. Na miejscu jest liczna grupa turystów wszak Góry Sokole są bardzo popularne ze względu na swoją dostępność.

Po przerwie zbieramy naszą grupę i za przewodnikiem ruszamy na Przełęcz Karpnicką do naszego autokaru. W ten sposób dobiega końca nasza wycieczka po Górach Sokolich. Cieszę się, że mogłem tutaj wrócić po pięciu latach. Panorama z obu szczytów jest niesamowita. Warto się tutaj wybrać.