Wilcza Góra (367 m n.p.m.)
Wilcza Góra (367 m n.p.m.) to wzniesienie na Pogórzu Kaczawskim słynące z charakterystycznego kształtu. Zapraszam do lektury.
Trasa:
Parking – Rezerwat Przyrody Wilcza Góra – Parking
Długość: ok. 3 km
Punkty GOT: 4
Mapa:
Relacja:
W dzisiejszej relacji zapraszam na opis kolejnej wycieczki w ramach mojego urlopu w 2021 roku. Ten postanowiłem spędzić w głównej mierze w Sudetach Zachodnich. Udało mi się odwiedzić m.in. Góry Izerskie, Kotlinę Jeleniogórską, Pogórze Izerskie, Góry i Pogórze Kaczawskie czy Pogórze Wałbrzyskie, a przez większość urlopu towarzyszył mi kolega z kurs Włodek Kotwas.
Drugi dzień urlopu rozpoczynamy wczesnym rankiem od śniadania na naszej kwaterze. Wybór padł na Szkolne Schronisko Młodzieżowe w Złotoryi (dobra cena, super warunki – polecam ten obiekt). Tuż po śniadaniu wsiadamy już do jednego samochodu i ruszamy w podróż po Pogórzu Kaczawskim. Dziś w planie mamy: Wilczą Górę, Czartowską Skałę, Zawodną, Wielisławkę i Ostrzycę. Dzień zapowiada się ciekawie.
Na początek opuszczamy Złotoryję i zatrzymujemy się na niewielkim parkingu tuż za miejscowością przed torami kolejowymi. Nasz pierwszy cel to Wilcza Góra (367 m n.p.m.). Wysiadamy z samochodu i ruszamy w drogę za znakami zielonego szlaku turystycznego.
Trasa prowadzi nas łagodnie ku górze, nie ma tu jakiegoś ciężkiego podejścia. Systematycznie zdobywamy wysokość idąc przez las, aż w końcu wychodzimy na otwartą przestrzeń. Szlak dalej prowadzi nas prosto w kierunku widocznego przed nami lasu. Tuż przed wejściem do niego z prawej strony pojawia się ciekawy widok na Pogórze Kaczawskie. Bardzo dobrze widać dwa nasze dzisiejsze cele: Ostrzycę (501 m n.p.m.) i Zawodną (445 m n.p.m.), gdzie znajduje się wieża widokowa.
Wchodzimy ponownie do lasu, szlak skręca w prawo, a my idziemy dalej zgodnie za oznaczeniami. Idąc analizujemy mapę i w pewnym momencie dostrzegamy odbijającą w lewo ścieżkę. Postanawiamy w nią skręcić i w taki sposób po kilku chwilach wychodzimy na terenie rezerwatu przyrody Wilcza Góra.
Rezerwat utworzony został w 1959 roku na Wilczej Górze z bazaltową różą skalną (spękane, łukowato wygięte bazalty w kształcie pięciobocznych słupów) oraz unikatową roślinnością. Ma powierzchnię 1,6267 ha i jest to rezerwat przyrody nieożywionej. Poza formami geologicznymi na terenie rezerwatu znajduje się również ostoja przyrody ożywionej. W szczelinach wietrzejących bazaltów rosną zespoły paproci szczelinowych (chasmofitów) – są to: paprotka zwyczajna oraz zanokcice – skalna, murowa i północna. Rosną tu także orlica pospolita, nerecznica samcza, wietlica samicza, paprotnica krucha i cienistka Roberta.
Przed nami pojawia się Wilcza Góra (367 m n.p.m.). Jest pozostałością wulkanu, który był aktywny w [neogenie], w środkowym miocenie, ok. 15,5 mln lat temu[2], w związku z zachodzącymi wówczas alpejskimi ruchami górotwórczymi. Obecnie widoczne wzniesienie nie stanowi jednak stożka wulkanicznego, lecz resztkę komina, którym magma przedostawała się ku powierzchni, tzw. nek. Stożek wulkanu znajdował się wyżej, jednak w późniejszych okresach został zniszczony, odsłaniając głębsze warstwy skał.
Na początku XX wieku na zboczach Wilkołaka rozpoczęła się eksploatacja bazanitu. Obecnie wyrobiska otaczają wierzchołek z trzech stron. Na wschodnim zboczu funkcjonuje Kopalnia Bazaltu Wilcza Góra należąca do firmy Colas. W wyniku działalności kopalni zniszczona została znaczna część góry. W nocy z 25 na 26 sierpnia 2019 roku doszło do oberwania się części zbocza góry w wyniku czego wstrzymano wydobycie w kopalni. Wydobycie wstrzymano, a kierownictwo firmy wstrzymało się z oficjalnym komentarzem tego zdarzenia do czasu zakończenia badań prowadzonych przez Wyższy Urząd Górniczy.
Dzięki wyrobiskom kamieniołomu można obserwować niemal pełny przekrój komina wulkanicznego, z różnymi rodzajami skał wulkanicznych i starszych piaskowców oraz efekty innych zjawisk wulkanicznych. Najciekawszą formą jest tzw. róża bazaltowa – układ słupów rozchodzących się gwiaździście z jednego punktu. Jest to unikat na skalę krajową.
Robimy trochę zdjęć będąc w rezerwacie, a następnie opuszczamy jego teren idąc ścieżką wzdłuż góry. Na naszej trasie pojawia się ogrodzenie, a w pewnym momencie dostrzegamy, że jest ono przerwane. Decydujemy się przejść przez nie z nadzieją na jakiś widok. Dzięki temu udaje nam się dotrzeć do miejsca z którego roztacza się świetna panorama na Wilczą Górę oraz wyrobisko.
Opuszczamy punkt widokowy i wracamy na ścieżkę, która dalej prowadzi nas wzdłuż ogrodzenia, aż docieramy do miejsca w którym łączymy się z kolejną ścieżką. Tutaj skręcamy w prawo i rozpoczynamy wędrówkę w kierunku parkingu. Po kilkudziesięciu metrach wchodzimy na zielony szlak turystyczny, dalej wychodzimy na otwartą przestrzeń, gdzie otwierają się ciekawe widoki.
W pewnym momencie szlak skręca w lewo, a w prawo idzie ścieżka na którą teraz wkraczamy. Idąc dalej ponownie wchodzimy na zielony szlak i już jesteśmy na drodze którą wchodziliśmy na Wilczą Górę. W ten sposób zamykamy naszą pętlę, a chwilę później docieramy na parking, gdzie zostawiliśmy nasz samochód.
